De bezorger aan het woord:

Al jaren bezorg ik warme maaltijden voor de Herberg. Ik doe dit omdat ik het belangrijk vind om mijn mede mens de hulp te geven die het nodig heeft, zorgen en ontzorgen. De Herberg doet naast de bezorging van het warme eten net even wat extra, door het sociale en persoonlijke aspect wat zij hoog in het vaandel hebben staan.

Er is mij gevraagd een klein in kijkje te geven in de ‘keuken’ van de bezorger:
In al die jaren van maaltijden bezorgen beleef je heel wat bijzondere en gedenkwaardige momenten; Zo kwam ik wintersdag eens bij een mevrouw naar binnen, zoals altijd via de achterdeur. Er kwam mij al gelijk een vreemde geur toe. Nadat ik de keukendeur opende werd deze geur indringender. Ik vroeg de mevrouw of zij wellicht de geur kon verklaren en ja wel: ‘Ik had het zo koud, dus ik heb het gasstel maar even aangezet voor wat extra warmte’. Uiteraard heb ik aangegeven dat dit toch niet de bedoeling kon zijn en dat het erg gevaarlijk was vervolgens heb ik gelijk het gas uitgezet.
Bij terugkomst in de Herberg vertelde ik het verhaal, waarop Bram gelijk contact heeft gezocht met 1 van de kinderen. Zij waren zeer dankbaar voor ons adequate handelen en hebben hierop gelijk de gaskraan laten afsluiten om erger te voorkomen.

Een ander verhaal wat mij is bijgebleven is het volgende: In februari 2012 lag er zo ontzettend veel sneeuw op de wegen dat het eigenlijk niet meer verantwoord was de weg op te gaan, maar ja, je kan de mensen toch niet zonder eten laten zitten? Dus met 2 man per auto zijn wij de weg opgegaan. Halverwege de dijk naar Blankenham woonde 1 van onze klanten waar wij elke dag warm eten bezorgden. Deze meneer kon zelf niet meer koken dus haalde de buurvrouw de benodigde boodschappen en dagelijks namen wij de krant voor hem mee uit de brievenbus boven aan de dijk zodat de man – die geen televisie had – toch op de hoogte kon blijven van het nieuws.  Het zijn immers vaak de kleine dingen die het doen.
Door de hevige sneeuwval was het een hele uitdaging om van de steile dijk af te komen. Maar gewapend met een vuilniszak, ijzers onder de schoenen en wat extra gewicht in de bussen gingen wij op pad. Boven aan de dijk besloot ik om op mijn billen zittend op de vuilniszak naar beneden te glijden om toch de klant van warm eten te kunnen voorzien. Na de eerste uitdaging te hebben doorstaan bleek het een nog grotere uitdaging om op handen en voeten de dijk weer op te klimmen. Met behulp van mijn mede bezorger hebben wij kunnen zorgen dat ook tijdens deze winterse taferelen deze meneer kon genieten van zijn warme maaltijd. De waardering en warme woorden die je krijgt op zo’n moment zorgt er voor dat ik het die dag geen moment koud heb gehad.

Samenvattend geniet ik toch wel het meeste van de sociale contacten en de dankbaarheid van de mensen voor het praatje wat je even met hen maakt. De 1 breng je de krant mee en de ander heeft standaard jou favoriete snoepje in de kast liggen. Je bouwt een band op met de mensen omdat je in goede en slechte tijden bij de mensen over de vloer komt. Je bent op vele momenten toch de eerste en vaak enige persoon die men ziet op een dag.
Naast het bezorgen van de maaltijden voel ik mij ook verantwoordelijk voor het wel en wee van de mensen waar ik kom. Ik heb een signalerende taak. Wanneer het nodig is ondernemen ze vanuit de Herberg actie door contact te zoeken met de kinderen of met de ( thuis)zorg. Dat is toch een geruststellende gedachte..

Ik hoop dat ik nog jaren met een glimlach en een praatje de warme maaltijden kan bezorgen en dat wanneer ik er aan toe ben de Herberg tafeltje dekje maaltijden bij mij thuis komt brengen.